search

Blench

speaker

Meaning

Verb

To quail.
To
; cheat.
To
from;
;
;
;
, as from fear.
To
; to
aside.
To blanch.

Noun

A
; a trick.
A
glance.
Sourced from
Wiktionary

Origin

blench
English
arrow
blanchir
Old French (842-ca. 1400)
blenchen
Middle English (1100-1500)
arrow
blencan
Old English (ca. 450-1100)
Sourced from
Etym
Join 10 million students and professionals writing 70% faster at QuillBot.com